Do latín absis, bóveda.

É a cabeceira da nave central dunha igrexa. Normalmente é semicircular e a cuberta é abovedada. No Románico e Gótico é un elemento característico.

Representa unha das partes fundamentais da igrexa onde se sitúa o altar maior ou a xirola, no caso das igrexas de peregrinación. Pódense completar, para aumentar a súa funcionalidade con absidiolos.

 

Exemplo: na catedral de Santiago de Compostela, a ábside é semicircular, con xirola e cinco absidiolos.